Steve Harley & Cockney Rebel en That Song!

Hedon/Zwolle, 28 oktober 2010 - Ik heb Steve Harley al een paar keer eerder gezien. Ooit op Pinkpop, in de tijd van Sebastian en Make Me Smile. De man is eigenlijk nooit gestopt met muziek maken, af en toe een album in eigen beheer. Een jaar of 4 geleden stond hij opeens in de Kleine Komedie. Intieme omgeving, mooi concert. Heel klein; theaterbezetting: geen drums, maar percussie. En verder viool, semi-acoustische gitaar. Klein, sfeervol en heel mooi.

Een jaar later in een bijna gevuld Carre. Ook mooi, maar minder verrassend. Wel met oer-Rebel Stuart Elliot op drums. Dit jaar een kleine toernee langs muziektheaters in het land. Ik was dus bij het concert in Zwolle. Hedon, of all places. Uur rijden en niets te eten in de buurt.

Na enig wachten strompelde Harley (hij is en blijft eeuwig een polio-patient) en speelde een mooie mix van oude en nieuwe nummers. Met natuurlijk Sebastian als hoogtepunt. En verder zijn zijn sporadische aankondigingen hilarisch. Hij weet met veel zelfironie te verhalen over zijn bezoeken aan Toppop en Pinkpop. En natuurlijk zijn scharrel met Paay-zusje Yvonne. "Still a good friend".

En hoe dat klinkt? Nog steeds zeer ok. Harley is een artiest, die naarmate hij ouder wordt, het minder moet hebben van uiterlijk vertoon, maar steeds meer op inhoud focust. Zijn teksten zijn als vanouds mysterieus. Maar de extravaganza van de jaren 70 heeft plaats gemaakt voor de soberheid van een ouder wordende man. Die niet al zijn ijdelheid verloren is, want een heus toupet verhult de kale oprechtheid.

Oude nummers en nummers van de nieuwe cd wisselden elkaar af. Maar niets staat in de schaduw van het fantastische Sebastian. En de traditionele afsluiter, Make Me Smile. "That Song", zoals Harley dat nummer vol afkeer noemt. Maar hij komt er niet mee weg om het niet te spelen.
Volgend jaar weer in de Randstad, Steve? Zwolle is wel countryside. Harley gedijt vooral in de stad.

Karsu Donmez, Turkse schoonheid in alle opzichten

Concertgebouw/Amsterdam, 27 oktober 2010 - Karsu Donmez is een Turks-Nederlandse zangeres, die net twintig is en aan het begin staat van een zeer mooie carriere. Zij is opgegroeid in de Amsterdamse Pijp, waar haar ouders een Turks restaurant drijven. Karsu trad daar al als jonge puber op. Achter de vleugel, met een mix van jazzy tunes, klassieke muziek en traditioneel Turkse liederen. Het niveau van net tussen de schuifdeuren is ze al lang ontgroeid. Sterker nog, ze heeft al opgetreden in de Carnegie Hall in New York. En had een zeer indrukwekkend optreden bij Pauw en Witteman.

Op 27 oktober trad zij op in het kader van de Dag Van De Republiek in Turkije op in het Concertgebouw en in aanwezigheid van de Turkse ambassadeur. En omdat mijn bedrijf Turkse connecties heeft, waren wij als sponsor ook aanwezig.

Ondanks naar net 20 jaar is Donmez een zeer innemende podiumpersoonlijkheid. In haar aankondigingen heeft ze iets liefs/naiefs wat Ilse de Lange ook zo kenmerkt, maar in haar zang en pianospel is zeer innemend en dominant. Ze speelde een mix van klassieke muziek (Mozart) en tradiotioneel Turkse muziek. Haar begeleiders vormden dan ook een opvallende eenheid. Enerzijds een klassiek strijkkwartet, maar dan aangevuld met sas-speler, Turkse percussie en een traditionele fluittist. Indrukwekkende composities en verrassende arrangementen. Vooral het prachtige Cok Uzaklarda maakte een enorme indruk. Luister maar bij de link hierboven van een optreden bij P&W.

Hou deze jongedame in de gaten. Die komt ver.

Magic Numbers zonder dat ene nummer

Paradiso/Amsterdam, 16 oktober 2010 - Magic Numbers, zo'n eigenzinnige band, met een kleine, maar zeer trouwe aanhang. Twee keer broer en zus. Romeo en Michele Stodart, resp zang en bas, en Sean en Angela Gannon, resp drums en toetsen. Speelden in Paradiso een heerlijk concert.

De nummers lijken op elkaar, de podiumpresentatie is hoekerig. Maar wat geeft het? Het klinkt lekker. Tot dusverre hebben ze drie albums gemaakt. The Magic Numbers uit 2005, Those The Brokes uit 2006 en onlangs The Runaway. Forever Lost is een van hun grootste hits. Wheels on Fire een van hun leukste nummers. Maar die speelden ze dan net weer niet.

Lekker genieten, biertje erbij. Heerlijke niets aan de hand muziek met een lekker ritme.