Paradiso, 3 oktober 2011 - Een prettig Brits Indiepop-gezelschap uit Engeland, deze Noah & the Whale. Ze hebben al vier albums volgespeeld. En dat zou je aan de podiumpresentatie niet zeggen. Kwam nog een beetje onervaren over. Net als je denkt, nu gaan ze los, dan is het nummer weer afgelopen. Kwestie van veel spelen en touren, lijkt me. Maar verder helemaal niets mis mee. Lekkere, pakkende Indie-deuntjes met overgave gebracht.
Ik dacht even de Thin Lizzy's Phil Lynott was teruggekeerd op deez' aard' en achter het drumstel had plaatsgenoten, terwijl de zanger/gitarist en fiddler (broers?) een beetje deden denken aan Ron of Russell Meal, die normale, van de Sparks. De sound soms erg lekker eightees. Vleugje Heaven 17, snufje Tears for Fears.
Ik gaf een flinke impuls aan de gemiddelde leeftijd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten