Melkweg, 21 mei 2012 - Zijn roem was hem vooruit gesneld: Tim Christensen & The Damn Chrystals. Onder dezelfde naam een album uitgebracht, met alleen maar fraaie nummers. Een snufje McCartney, af en toe denk je dat ze een Beatles-nummer inzetten, hier en daar wat Crowded House. Kortom, de Deense Neil Finn. Niet te verwarren met de Finse Neil Dane. (ja, ja, flauw grapje).
Een uitzonderlijk mooi concert in de oude zaal van de Melkweg. Wat een band en wat een liedjes kan die man schrijven! Van de overdonderende opener, Damn Chrystals, tot het sublieme Never Be One Until We're Two. Van het niveau Blackbird. Met een tekst die net even te dichtbij kwam.
Onthou die naam: Tim Christensen. En schaf de cd aan! Vinyl mag ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten