Geen verkeerde lokatie, die Metropool in Hengelo. Gezien de vele Mule t-shirts hadden alle fans zich hier verzameld. Het concert kwam langzaam op gang. Het duurde even voordat het geluid goed was. Daarna begon het bijna eindeloze gejam van de heren Haynes (gitaar), Matt Abts (drums), Danny Louis (keyboards) en Jorgen Carlsson (bas)
Het is allemaal erg mooi en bluesy wat de Mule laat horen. Maar er is geen reet aan te zien. Vier lelijke en vooral statische mannen op een podium. Muzikaal uitzonderlijk mooi, maar als belevenis oersaai. Dat was het paradoxale gevoel dat ik aan dit concert overhield.
De heren zijn al iets op leeftijd, dus halverwege moest een pauze worden ingelast. Doorgaans killing voor de opbouw en het tempo van de avond. En vooral vervelend voor hen die nog per trein de hoofdstad moeten bereiken. Ik dus. Nog maar een nummer na de pauze kunnen horen. Om vervolgens om half2 thuis te zijn. Was het dat waard? Ik vond het concert dat Warren Haynes met zijn eigen band vorig jaar in Paradiso gaf oneindig veel swingender en spannender. Dat ging toch meer de soulkant op. Goed dat ik de Mule gezien heb, maar de volgende keer toch echt liever in mijn achtertuin. Of ze in deel 2 mijn persoonlijke favoriet, Soulshine nog gespeeld hebben? Niemand die het weet.
O ja, de ster van de avond vond ik drummer Matt Abts. Alleen maar hele ingewikkelde beats slaan. Zonder een power hitter te zijn. Heel knap.
(Met dank aan Bluesmagazine.nl en Marco van Rooijen voor de foto's)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten