Het Old Boys Network van Thin Lizzy

Amsterdam, 25 januari 2011 - Dit was de derde keer Thin Lizzy. In 1978 op Pinkpop met opper-Lizzy Phil Lynott, paar jaar geleden op Bospop en nu dus volwaardig concert in Paradiso. Zo'n band komt toch beter tot zijn recht in een eigen concert dan als onderdeel van een festival.

De band heeft vele wisselingen gehad. Feitelijk is de band opnieuw opgericht rond gitarist Scott Gorman. Verder nog uit de originele line-up drummer Brian Downey en toetsenist Darren Wharton. Aangevuld met voormalig Whitesnake-bassist Marco Mendoza, Def Leppard-gitarist Vivian Campbell en The Almighty-zanger Ricky Warwick, die een geslaagde poging deed om Phil Lynott een heel klein beetje te doen vergeten.

De show stond als een huis. De twinlead-gitaren van Gorman en Campbell sneden door de ziel. Het concert was snoeihard, maar soms ook subtiel. Gedreven en met veel energie.
De grootste hits kwamen voor bij: Dancing in the Moonlight, met een heerlijke bas-intro, Whiskey in the Jar als de ultieme meezinger (wie heeft dat niet in folk-uitvoering rond het kampvuur gezongen?), het prachtig gedragen Still in Love With You en natuurlijk de klassieker The Boys Are Back In Town. Parisienne Walkways stond niet op de setlist, maar dat is dan ook te veel met Gary Moore verbonden.
Aangename verrassing, dit dunne liesje.

Wishbone Ash stopt oude wijn in oude zakken

Zaandam, 11 januari 2011 - Wishbone Ash bestond ooit uit gitarist Andy Powell en bassist Martin Turner en hun maatjes. Na talloze bezettingswisselingen en vele ruzies, zijn er nu eigenlijk twee Ashes. Deze van Andy Powell. Martin Turner schijnt ook nog met een Ash-variant over de wereld te reizen. Veteraan Powell (ik heb de Ash voor het eerst gezien op Pinkpop, pakweg 1973) en drie hulptroepen borduren voort op de twinlead gitaarsound van Wishbone Ash. En dat allemaal in het sfeerloze, voor 80% door oudere mannen bevolkte De Kade in buitenplaats Zaandam.

Punt is dat het allemaal wel mooi klinkt. Maar na zes nummers ook wel saai werd. En dan vooral omdat ze de bekendste nummers maar niet speelden. Wel nog Throw Down The Sword. Maar waar waren The King Will Come, Strange Affair, In The Skin? Hard Times, Keeper of the Light? Om er maar een paar te noemen. Waarschijnlijk aan het eind van de show. Maar toen was ik al afgehaakt. En dat had dan niet alleen maar met de muziek te maken.

A Spanish Night of Music

Concertgebouw/Amsterdam, 9 januari 2011 - Een avondje Spaanse romantische klassieke muziek in het Concertgebouw. Carmen, Aranjuez en Amor de Brujo. Het kon niet op. Gitarist Rolando Saad, samen met het Russion State Symphony Orchestra, onder leiding van de Wit-Russische dirigent Alex Smirnov. Saad is zo vertrouwd met het genre en dit repertoire; hij speelt alles uit zijn hoofd.

De bekende Spaanse klassiekers dus. Carmen van Bizet, Concierto de Aranjuez van Rodrigo en El Amor Brujo van Manuel de Falla. Prachtige, herkenbare klanten. Mooie avond.

Concertgebouw was maar matig gevuld. We zaten vierde rij. Op zijn tijd een klassiekje, zeker niet vervelend.